Chcąc odnowić drewno, możemy nadać mu połysk, zachować jego naturalny wygląd albo zupełnie zmienić kolor. Wszystko zależy od tego, czy potraktujemy je bejcą, lakierem czy lazurą. Czym się różnią te środki i jak je stosować? Bejca do drewna to produkt, który często się stosuje do wykańczania drewna. Lakier zaś zabezpiecza podłogę i inne powierzchnię przed zniszczeniem.
Zalety bejcy do drewna
Bejca do drewna jest wodnym roztworem barwników i substancji ochronnych. Około 90% objętości całego preparatu stanowi woda, więc bejca jest bardzo płynna. Dobrze wnika w głębsze warstwy drewna, umożliwiając doprowadzenie tam substancji ochronnych i barwiących. Barwniki są rozcieńczone, dzięki czemu preparat podkreśla usłojenia drewna. Zmieniamy barwę drewna, ale jego struktura jest widoczna. Poza wodną bejcą w sklepach znajdziemy także bejce rozpuszczalnikowe lub olejne. Mają one inny skład i właściwości chemiczne, ale podobne właściwości estetyczne. Jeśli chcemy pomalować schody, wybierzmy bejcę, która wnika głęboko w drewno i ma dużą zawartość substancji ochronnych. Takie właściwości mają bejce olejowe i rozpuszczalnikowe. Drewno twarde możemy pomalować dowolnym rodzajem bejcy. Drewno sosnowe jest bardzo miękkie, więc najczęściej barwi się je bejcami wodnymi. Bejca nadaje drewnu kolor, ale nie zabezpiecza go przed działaniem wody, więc po bejcowaniu trzeba nałożyć lakier.
Kiedy wybrać lakier lub lazurę?
Dobór właściwego lakieru do drewna ma wpływ na to, jak podłoga wygląda i jak będzie się prezentowała przez lata użytkowania. Lakierowanie podłogi jest więc koniecznością, jeśli chcemy, by była odporna na uszkodzenia. Bejca może zmienić kolor podłogi i nadać jej ładny odcień, ale lakier jest niezbędny, by dobrze ją zabezpieczyć przed zniszczeniem. W sklepach znajdziemy lakiery rozpuszczalnikowe i na bazie wody. Te pierwsze są bardzo twarde, odporne na uszkodzenia, wilgoć i działania detergentów. Ich głównym składnikiem jest rozpuszczalnik, który ma charakterystyczny, bardzo nieprzyjemny zapach wydzielający się podczas wysychania powierzchni. Lakier zawiera żywice naturalne lub sztuczne, które chronią drewno przed wilgocią. Wiążą one pigment, tworząc nieprzepuszczalną dla wody warstwę, która nie przeszkadza w przenikaniu pary wodnej. Lazura zaś ma mało pigmentu, a spoiwem jest akryl lub żywica alkidowa, ewentualnie olej. Rozpuszczalnikiem bywa benzyna lakowa, woda lub terpentyna. Woda na lazurowanym drewnie zbiera się w krople. Przy dużej wilgotności powietrza drewno ją wchłania. Najskuteczniej chronią drewno lazury z zawartością oleju, tworzące na jego powierzchni wodoodporną i elastyczną warstwę. W przypadku innych lazurów powstaje jedynie cienka powłoka, która z kolei ma tę zaletę, że nie odpryskuje. Lazury nie są tak trwałe jak lakiery i dlatego najpóźniej po pięciu latach trzeba drewno ponownie pomalować.
Jeśli odpowiednio zakonserwujemy drewnianą podłogę, będzie długo pięknie wyglądać. Lakierowanie podłogi jest czasochłonnym zajęciem, ale daje wspaniały efekt. Zmieńmy kolor podłogi za pomocą bejcy, a następnie nałóżmy lakier, który zabezpieczy ją na kilka lat. Dobrym rozwiązaniem jest też nałożeni lazury, która chronię drewno przed działaniem promieniowania UV.